ಶುಕ್ರವಾರ, ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 20, 2013

ಕವನ


      ಯಮುನಾ ತೀರದಲ್ಲಿ....




                         
                        ಅವನಿದ್ದ ಗೊಲ್ಲ, ಅವಳ ನಲ್ಲ.
                        ಇಂಥದೆ ಬೆಳದಿಂಗಳು,ಅದೇ ಯಮುನೆ...
                        ಅವಳುಡಿಯಲ್ಲಿ ಹೊಳೆವ ನಕ್ಷತ್ರಗಳು
                        ಬೆಳಕಿನುದ್ದಕ್ಕೂ ಬೆಳ್ಳಕ್ಕಿ ಸಾಲು
                        ಕೊರಳ ನಾದದಲ್ಲಿ ಕೊರಳ ದನಿ ತುಂಬಿ,
                        ದಿಕ್ಕುಗಳೆ ಸೋತು ಮೈಮರೆತು ಗಳಿಗೆ,
                        ಅರಳಿತೊಂದು ಪ್ರೇಮ ಕಾವ್ಯದ ಅನುರಣಿಕೆ.

                        ಎಷ್ಟೊಂದು ಚಿತ್ರ, ಎಷ್ಟೊಂದು ಕನವರಿಕೆ,
                        ಕ್ಷಣಕ್ಷಣಕ್ಕೂ ರೇಖೆ ಬದಲಿಸುವ ರಂಗವಲ್ಲಿಯಂತೆ.
                        ಅವನ ಕರಕುಶಲತೆಯಲ್ಲಿ ಅರಳಿಕೊಂಡವೆಷ್ಟೊ ಕಸೂತಿ.
                        ಅವಳೊಂದು ಕಲಾಕೃತಿ, ಅವನೋ ಕಲೆಗಾರ.


                        ಮತ್ತವರು ಕಾಣಲೇ ಇಲ್ಲ, ಆ ಯಮುನೆಯ ತೀರದಲ್ಲಿ.
                        ಕಳೆದುಹೋದವನ ಹುಡುಕುತ್ತ ನಡೆದಳಾ ಚಲುವೆ,
                        ಹುಡುಕಿದಾ ದಾರಿಯೇ ಕಲ್ಲಾಯಿತಂತೆ,
                        ಆಕೆ ಹಾಕಿದಾ ರಂಗವಲ್ಲಿಯೇ ರಂಗಾಯಿತಂತೆ,
                        ಯಾವುದೋ ನೆಲ ನೆತ್ತರಲ್ಲಿ ಮಿಂದು ಕೆಂಪಾಯಿತಂತೆ.

                        ಮೊನ್ನೆ ಅವ ಬಂದ, ಆಕೆಯೂ ಇದ್ದಳು,
                        ಸಹವರ್ತಿಯಾದ ಸಮರೇಖೆಗಳಂತೆ...

                        ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಒಲವಿತ್ತೆ? 
                        ತಿಳಿಯಲೆಂತು ಅವರ ಭಾವದಾಳಗಳನು...
                        ಪರದೆ ಬದಲಿಸಿದ ಕಾಲದ ಹೊಸ ರಂಗಸಜ್ಜಿಕೆಯಲ್ಲಿ,
                        ಮತ್ತೆ ಮೂಡಬಹುದೆ ಹೊಸತು ಪಾತ್ರ?
                        ಪ್ರೀತಿಯ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಜೀವನದ ಯಾತ್ರ?...                     

3 ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳು:

  1. ಅವಳೊಂದು ಕಲಾಕೃತಿ, ಅವನೋ ಕಲೆಗಾರ.

    ಆಕೆ ಹಾಕಿದಾ ರಂಗವಲ್ಲಿಯೇ ರಂಗಾಯಿತಂತೆ,
    ಯಾವುದೋ ನೆಲ ನೆತ್ತರಲ್ಲಿ ಮಿಂದು ಕೆಂಪಾಯಿತಂತೆ.

    ಸಂಧ್ಯಕ್ಕಾ.... ಚಂದದ ಸಾಲುಗಳು....
    ಜೀವನದ ಎಲ್ಲ ಬಣ್ಣಗಳನ್ನು ಬೆರಗುಗಣ್ಣಿನಿಂದ ನೋಡೋ ನಿನ್ನ
    ಬೆರಗಿಗೆ ಕೃಷ್ಣ ರಾಧೆಯರು ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಬೆರಗಲ್ಲ...

    ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಚಿತ್ತಾರ ಮಾಡುತ್ತೀಯಲ್ಲ... ಅದು ಬೆರಗು....

    ಚಂದ ಚಂದ.....

    ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರಅಳಿಸಿ
  2. ಸುಂದರ ಸಾಲುಗಳು.
    ಓದಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು. ಶುಭವಾಗಲಿ.

    ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರಅಳಿಸಿ